Reviews Safa Meyhanesi

Kesinlikle ama kesinlikle mükemmel bir mekan. Yemekler lezzetli, çalışanlar ilgili. Sımsıcak, samimi ve karakteri olan bir yer. Çok teşekkürler :)

Sahiniyle çalışanlarıyla mezeleriyle herşeyiyle İstanbul da en iyi meyhanelerden biridir hep güleryüzlüdürler kazık atmazlar lezzet zaten şahane 👏👏👏

Samatya'daki diğer mekanlardan farklı, nostaljik, müdavimleri dışında çok da herkesin bilmediği sessiz sakin huzurlu meyhane. İç dekorasyonu çok güzel, yaz aylarında bahçede oturmak da keyifli. Yemekleri lezzetli, benim favorim ciğer. Kulüp rakısı servis ediliyor olması da güzel bir detay.

tarihi yuksek tavanli bina, salas ancak
mezeleri ve arasicaklari gayet basarili. Masalar birbirine cok yakin. Herdaim kalabalik oldugu cin, gitmeden once mutlaka rezervasyon yaptirin.
Servis elemanlari talebe yetisemiyor...
Arka bolumde bahcesi var.

Ortam tarih kokuyor adeta gayet güzel yüzlü personel hızlı servis. Meze porsiyonları gayet lezzetli ve doyurucu özellikle ciğer tavasını denemenizi öneririm....

Mekan tarihi dokusuyla hoş bir ambiyans yakalamış mezeler fena değildi ara sıcaklar hoşuma gitti özellikle paçanga böreği ve arnavut ciğeri lezzetliydi,Garsonlar kıvamında alakadar 
Fakatt ana yemekte porsiyonlar ufak ,,alay eder gibi porsiyon pirzola 2,parça, Kasap köfte 4 parça çok yazık mekana yakıştıramadım oysaki porsiyonu tok tut gerekirse fiyata ekle, ayrıca arkadan bi fon müziği olmayışı (sanat müziği) büyük eksiklik

Çok nezih ve ambiansı güzel bir mekan. Küçük olduğu için içeride çok gürültü oluyor ve masalar birbirine çok yakın. Servis hızlı ilerliyor. Vale mevcut. Ciğer sevenlere öneririm gerçekten çok güzel. Köftesi ve mezelerini de beğendim. Paçanga böreği pek hoşuma gitmedi. Fiyat pahalı. Rezervasyonsuz yer bulamayabilirsiniz. Müziksizdir.

Benim gönlümde taht kurdu. Evet, müzik yok ama doğru insanlar ile beraberseniz Safa’nın ortamında müziğe ihtiyaç duymuyorsunuz. Mezeler lezzetli, kalamar lezzetli, ekmekleri de sıcak sıcak olsun diye tazeleme ricamı kurmaydılar daha ne olsun. Azıcık tuzlu ama kesinlikle tekrardan gitmek isteyeceğim bir yer. :)

Mezeleri ve yemekleri gayet lezzetli. Bir de o arka masada bağıra çağıra konusan grup olmasa 10 numara olacakti ama masa kalktiginda resmen kendimize geldik 😂😂
Mekan 10 numara 👍🏼 Fiyat Performans gayet iyi.

Bir sığınaktır Safa...İyi günde ve kötü günde...Ortam bizi ma iye götürür...Mezelerde kotuye rastlanmaz...Izgara köftesi;en iyi koftecide bulunmayacak cinsten,pamuk gibi bir patates kızartması...Cigerde lokum...İste zor olan raki sofrasi kurmak artik...Malum kucuk capli servet harcamak lazim

Samimi bir ortam, geleneksel bir meyhane. Kendilerine has bir menuleri var, az cesit ama tabaklarin hepsi iyi hazirlanmis ve kaliteli malzemeden yapiliyor.

Biraz uzak olsa da ortamını begendik, guzel bir gece gecireceksiniz.

Cigerini mutlaka deneyin.

Samatya yedikule son goz agrim desem yeridir. Dönüşmemis, hala eski değerlerini, guzellikleri biraz da içsel kaosunu havasini soluyanlara yaşattığı icin ruhumu besler. Keza despinayla kalan son istanbul beyefendisi sefa meyhanesi de.

İlk imbiğe,birinci yeniyebeyaz peynire, hüzünlendiren neyzene,sarma saran teyzene,yakup’a, refik’e, arap şükrü’ye,can eriğe, beyaz leblebiye,dönülmez akşamlara,ışıldayan mehtaplara,uçuşan martılara,veysellere, aşıklara, asaflara, sahaflara,velilere orhanlara,uzakta kalanlara,yakında bulunanlara,olmazı olduranlara, gözleri dolduranlara,ulu çınarlara, dev nazımlara,ince kıyım salataya, ince uzun galata’ya, iki ‘t’ li attila’ya, tek ‘y’ li süreya’ya,özleyip gelenlere,sabırla bekleyenlere,çok sevenlere,çok sevilenlere,kaçan gemilere,batan güneşlere,boğaz’a, kavuna,kebaba,kordon boyunaanlara, anılara,anlayana, anlatana,konuşmadan anlaşana, geride kalan yıllara,yüzyıllara,beş yüz yıla,beş yüz yıldır hep yeni kalanlara“hep yeni kal kardeşim”
Edit: biz kulüp rakı içiyoruz bugün.

Dogup buyudugum semtimin markasi olan meyhane!!! Babamla ilk rakimi burda ictim. Anason kokusunu ilk burda aldim. Beyin salatasini tavsiye ederim.

Mekanını havası ve dekorasyonu çok güzel, ana yemekler, ara sıcakla ve  mezeler çok lezzetli. Kışın kullanıma açık terası yok. İnsan bu kadar lezzetli şeyler yerken rakı içerken birazda müzik arıyor fakat meyhanede hiç müzik yok.

Ne zamandır gitmek istediğim bir mekandı. Anadolu yakasından ulaşımı sorun olur diye düşünüyordum ama Marmaray ile çok kolay oldu. Cumartesi diye rezervasyon yaptırdık ama çok da gerek yokmuş. Bahçeye nazaran içerideki ambiansı daha hoş. 100 yıllık tarihi bir mekan olduğunu içeri girer girmez anlıyorsunuz. Rakı şişelerinden oluşmuş dolaplar enteresan. Rakı içeceğimiz için meze söylüyoruz sadece. Söylediklerimizin hepsi lezzetli ama öyle muhteşemdi diyebileceğim bir tanesi yok. Et ya da balık söyleyemeden bunlarla doyuyoruz zaten. Hafiften fonda meyhane müzikleri çalsa hiç fena olmazdı diyorum. Garsonların ilgisi ve hizmet iyiydi.

Iceri giediginiz de gercekten zamanda yolculuk yapip kendinizi eski Turk filmlerindeki meyhanelerinde hissediyorsunuz. Bizde geleneklere uyup 20 cl kulup rakiyi karafta ictik. Karafta servis edilmesi hostu. Mezelere gelince yogurtlu patlican guzeldi ve ortalamanin ustundeydi. Diger mezeler ise fena degildi. Arasicaklardan ise yaprak ciger gercekten cok guzeldi. Sulu ve tadi guzeldi. Kalamar i ise tavsiye etmem. Ortalamaydi

Mekanin ic tasarimi klasik bir meyhane. Garsonlar ve calisanlar kaliteli ve gayretli, herkes cok anlayisli. Musteriler belirli bir kitle, burada gercek raki adabiyla icenler revacta. Kulüp Rakısı tercih ediliyor. Fiyatlar ve porsiyon buyuklukleri makul. Hijyen iyi durumda. Taksiyle ulasmaniz tavsiye olunur, yurumeye vs kalkmayin derim. Bahcedr yakininizda sigara icen varsa sikinti olabilir. Bahce genel itibariyle kisiliksiz, iceriyi tercih etmenizi oneririm. Bazen servis gecikebiliyor. Ama asla su ya da ekmek beklemiyorsunuz bazi mekanlardaki gibi cok sukur. Adabina gore kaliteli mezeyle hafif fon muzigiyle icmek ve daha cok kaynasmali muhabbetler icin bu mekani rahatlikla tercih edebilirsiniz. Ozellikle patlicanli mezeleri, guvecte teriyagli karidesi ve de balik mezelerini begendik.

Ortam gerçekten anlatıldığı kadar var,adeta geçmişten gelmiş😄 kulüp rakı için de söylenecek söz yok, gerçi 35lik rakı 90 tl. Mezelerden özellikle patlıcanlılar başarılı, pilaki ve dolma standarttı. Daha lezzetli bir beyaz peynir olabilirdi. Paçanga ve ciğer ortalamanın üstünde. Helva standarttı. Evet denenmeli ama tekrar gideceğimi düşünmem.bu arada birçok yorumun aksine tuvaletler temizdi.

Servis, yiyecekler, ortam, calisanlar hepsi yerli yerinde, olmasi gerektigi gibi. Fiyatlar biraz daha uygun olsa %100 ice sinecek. Ama benzeri de cok yok tabi....

Super mekan. Rezervasyonsuz gitmeyin. Mezeler cok guzeldi. Fiyatlar normal. Bunca yildir ayakta kalmasi kalitesini gosteriyor zaten. Serviste iyiydi. Fiyatlar normal. Cok keyif aldik.

Buraya bayildim..Ortam tam bir meyhane ortami..Muzik dinlemek icin degil ama alkol esliginde muhabbet etmek icin ideal. Son zamanlarda yedigim en lezzetli mezeler buradaydi.Cigeri, kalamari, peyniri, patlicani yedigimiz tum mezeler, hersey mukemmel..Mutlaka gelinmeli gorulmeli...Personel de ayrica takdire sayan..Israrla tavsiye edilir..

Tam bir meyhane ortamı. Kalamarını yemeden kalkmayın hayatımda yediğim en lezzetli kalamardı. Çalışanları güleryüzlü ve anlayışlı bir de kulüp rakısı var tabiki . Ulaşımı biraz zor fakat yenikapıya kadar metroyla gidip ordan taksiyle uygun bir fiyata geçebilirsiniz .

Yıllar önce Trt2 ye çekim için gitmiştim. Sağolsun mekan sahipleri 2 duble içmeden bırakmamıştı. Tarih kokan bi yer semtte keza öyle. 50 yılı aşkın bir mazisi var. Gelen insanlar ve garsonlar çok kaliteli. Kısmetse 14 şubatta kız arkadaşımla tekrar gidicem 😊

Marmararay'ın imkanıyla Kadıköy'den binip Kazlıçeşme'ye çabucak varabiliyor olmasak buraya otomobille tenezzül edilmez Anadolu yakasından kalkıp da. Ama bu imkan varken iki hafta üst üste çıkartma yapılınabilindi.

İlkinde kalabalık bir masa. Beyaz peynirinden, beyin salatasından ve de Arnavut ciğeriyle paçanga böreğinden herkes memnun kaldı. Çiroz, patlıcanlı yoğurt, fava ve lakerda ise olsa da olur olmasa da olur cinsindendi. Pilaki sınıfta kaldı.

Bir de günümüz dondurulmuş patateslerden uzak durmak adına ve taze patatesin ne lezzetli olduğunu hatırlamak adına ciğeriniz ile beraber paçanga böreği isterken patates kızartması da isteyin. Lezzetle yiyin.

İkincide de kalabalık bir masa ve aşağı yukarı aynı mezeler artı bir de şiş söyledik. Gayet güzel pişmiş bir et geldi.
Servis iyi (Koço'da çalışanlarla mukayese edersek), hesap fena değil (ikidir kişi başı 80 lira - daha uygun olabilir). Gelen kitle iyi. Tütün kanununa uyup içeride içirttirilmemesi iyi.

Gelelim olumsuz yanlarına. İçerideki uğultu çok yüksek, birbirimizle konuştuğumuzu duymakta güçlük çektik her iki gidişimizde de. Lokantaya hiç yakışmayan helalar ise hayal kırıklığı. Bir de İstanbul'un en kötü iki suyundan biri olan Abant suya mecbur bırakılıyor olunması. Rakıyı sek içen kazanır da suyla içen tad alamaz.

Meyhane kültürümüzü olduğu gibi yansıtan bir asırlık nadide bir mekan. Salaş ve turistik olmayan bir mahallede. Ama kitlesi tabiki mahalle kitlesi değil. Burayı duymuş ve check in yapmak icin uğramış bir kalabalık da var. Zaten fiyatlar da cok mahalle fiyatı değil. 70 lik rakı 140 tl. Ama mezeler pek cok yere göre iyi. Beyin çoğu yerde bulamadığım bir meze ve burada olması beni şaşırtmadı. Girit usulü kızarmış soğanlı fava da iyi. 5 kişi 70 lik rakı ,2 ciğer 6 meze kişi bası 70 tl ödedik ki bu İstanbul icin iyi bir fiyat. Dostlarınızla ve misafirlerinizle gelebileceğiniz bir mekan. Tavsiye edilir !

Klüp rakısı ile ilk defa tanıştığım yer. Kocaman tavanı var içini ferahlatıyor insanın. Aşk acısı için değilde sanki ülke kurtarma sohbetleri ve ya daha ağır dertler için gidilip içilmesi gereken meyhane. Bahçesi çok kötü sigara kullananlar bu sebepten şanssız.

Meyhane arıyorum, tarihi olsun, ekoseli masa örtüsü olsun, tiky mekanı olmasın, Atatürkü hatırlatsın, klüp rakısı olsun, etleri leziz ve ciğerleri mest etsin, fiyatlar da kalp krizi geçirtmesin istiyorsanız adres çok belli. Afiyet olsun.

Son tarihi, meyhane gibi meyhane bence. 
Refik, Yakup , Asmalı mescit devrimiyle çoktan şekil değiştirdi.

Tüm mezeler çok güzeldi. Servis ve yaklaşım da öyle. Şişirilmemiş, Abartısız ve samimi... Farkı anlamak için mutlaka gitmek lazım.

Fiyat performans da OK.

Tek eksi yön, tuvaletlerin durumu. Gerçekten hiç yakışmıyor.

Gerçek bir meyhane deneyimi isterseniz Safa Restoran'a mutlaka gelmelisiz. Hem atmosferi, hem servisi, hem mezleri ile hoş anılarla ayrılmamızı sağlayacak, İstanbul için meşhur ve önemli bir meyhanedir.

Üç kez gitmiş bulunduğum bir meyhanedir kendisi.Bence bu meyhaneyi diğerlerinden ayıran en büyük özelliği Kulüp Rakısı.Duvardaki camlı dolap gözlerinin içi de hep Kulüp Rakısı şişeleriyle doludur ve o ortamla bütünleştiğini düşünüyorum bu köklü ve yüzde 50alkol oranlı rakının.Denemenizi tavsiye ederim.Meze ve ara sıcak seçenekleri çok olan bir meyhanedir.Klarnetci kemancı abiler gelmez,hizmet olarak da gayet başarılı buluyorum.Deniz Seki'nin Masal şarkısının klibi de bu mekanda çekilmiştir,o zaman bilinç altıma kaydetmiştim ileride gidilmesi gereken meyhanelerden bir tanesidir diye.

Eger gerçek bir Meyhane ariyorsaniz kesinlikle Safa meyhanesini görmeniz gerekiyor. Tarih kokan bir doku ve mükemmel lezzetleri harika bir sohbet ile bulusturabilirsiniz. Yaz ayi için bahçe alternatifi bence süper olmus. Yaprak Ciger ve Hamsi Tava mekanda en begendigim yemekler olurken mezelerden de Lakerda müthisti.

Eski Türk filmlerinde gördügümüz meyhane ortaminin keyfi basta olmak üzere... Kulüp Rakisi ile daha da lezzetlenen mezeleri, en en çok paçanga böreginin tadi damagimda kaldi.

Yüksek tavani, raki kokusu, sakin atmosferi, raki siseleri dizili cam dolaplari ile çok sahsina münhasir sik bir mekan. Mezeler çok lezzetli, etler de öyle. Arkadaslarla raki içmek isterseniz burasi tam size göre.

"Bir meyhane nasil olmali" sorusunun cevabidir. "Meyhane" dendi mi aklina çalgili çengili fasilli ortamlar gelenler için hayal kirikligi yaratir. Meyhane adabini bilmeyenlere tavsiye edilmez.

Yedikule'de bulunan Saha Meyhanesi tren istasyonuna 10 dakika yürüme mesafesinde bulunuyor. Insanin huzur buldugu, güvenle rakisini içtigi bir mekân var burada. Duvarlarindan dekor, içerdeki iç camlar içerisine dizilmis eski raki siseleri çok hos bir ambiansa ev sahigligi yapiyor. Isletmeci Arif amca sicakkanli bir adam. Meyhane tam bir klasik meyhane. Vur patlasin, çal oynasin tadindaki mekânlardan sikilanlari mutlaka yolunu düsürsün. Yüksek tavanlari ahsap ve beyaz yagli boya ile feraflatmis iyice içersini. Avizeler sizi alip 50 yil öncesine götürüyor. Bu isletmeyi Demiryolu isçileri yapmis, bu bilgi de önemli bence. Fiyatlara gelince... Bizi üzmedi! Menünün fotografi ekte. Ayrica çiroz muhtesemdi...

Iste gerçek meyhane sözcügünün sözlük karsiligi budur. Ortamindan tutun, çalisanlarina ve servis edilen yemeklerine kadar tam tesekküllü yadigar bir meyhane. Mezelerinin muhtesem lezzeti, eskilerden kalma binasi ve meyhaneciligi bilen çalisanlari iste Safa'yi olusturan degerler. Beyin salatasi ve sakatat çesitleri gerçekten muhtesem. Mezeleri ve ara sicaklari ile mest olacaginizi garanti ederim. Bildiginiz en temel mezeler dahi bilmediginiz kadar güzel lezzette. Ancak Safa gerçek bir meyhane oldugu için adabini da bilmek gerektigini unutmayin. Istanbul'da kadin erkek bir arada gidilebilecek nadir gerçek meyhanelerden. Hafta içi giderseniz daha rahat edebilirsiniz.

Bir arkadasimin tavsiyesi uzerine mekani deneme firsati bulduk. Mekan, ne cok salas ne de cok sik, tarihi havasini korumus guzel bir meyhane. Duvarlarinda asili ataturk resimleriyle ve raki icme adabiyla ilgili yazilariyla cok hos bir ambiyansi var. Raki olarak klup raki ictik. Bilmeyenler icin soyleyeyim, alkol orani diger rakilara gore biraz daha yuksek (%50). Mezeler de gayet basarili. Ozellikle tekmilli favayi oneririm.

mekanin ici cok güzel, yüksek tavanli, duvarlar boyunca rakilar dizilmis, aralarda fotograflar var, arka bahcesi de yazin iyi oluyor.. mezeler gayet güzel.. seviyorum..

10 numara 5 yildiz - Trenle Yedikule istasyonunda inerek, az bir yürüme mesafesindeki mekan dogruyu söylemek gerekirse ulasim konusunda biraz sapa kaliyor. Mekan, bulundugunuz yerin gerçek bir meyhane oldugu hissini veriyor size. Mezeler çok lezzetli ve porsiyonlari da büyük. Saksuka, yogurtlu patlican, fava, haydari, acili ezme hepsi çok lezzetliydi. Mezeleri isterseniz yarim da söyleyebiliyorsunuz bu da daha fazla çesit tatmanizi sagliyor. Paçanga böreginde gerçek pastirma olmasi gözlerimi yasartti. Garsonlar islerine oldukça hakim. Ne yiyelim diye sorduk kalamar çok taze ondan getirelim dediler. Dogru da demisler, bir kalamar yedik ki olamaz böyle bir sey. Rakinin yaninda tercih eder misiniz bilemem ama kirmizi etler de sahaneydi. Çinekoplarin boyu biraz ufak geldi bana ama...
70'lik yeni raki 70 TL mezeler 6-7 TL kalamar 12 TL pirzola 15 TL, fiyatlar bir çok meyhaneye göre uygun. Gidin, görün , yiyin, için yeminle çok seveceksiniz :)

Bazı mekanlar vardır, ne yediğiniz içtiğinizden bağımsız olarak içine girdiğinizde sesiniz soluğunuz kesilir, bir anda nefes alamayacak hale gelir, saygıyla olacakları beklersiniz. Bir ihtişam kol geziyoırdur böyle yerlerde. Oralarda yapılması gereken, büyüklüğü kabul etmek, onun önünde eğilerek ağzınızı açmamaktır. Safa Meyhanesi, işte insanı böyle bir ihtişama boğan, atmosferi ile sizi büyüleyen, müşteri kitlesi ve konumu ile sizi her vakit hayretlere sürükleyen, eski meyhane kültürünü yaşattığı her halinden belli olan bir mekandır.

Birkaç defa ziyaret etmiş olduğum halde bu meyhaneyi yazma fırsatı bulamamış olan bendeniz, en sonunda, hoş bir sürprizle karşılaştığım Safa ile ilgili düşüncelerimi sizlerle paylaşmaya nihayet karar vermiş bulunmaktayım.

Bir Perşembe akşamı… Hafif bir esinti olsa da, aslında ılık, sevimli bir hava. Henüz kararmamış, kurşuni gri gözyüzüne bakarak yolculuğuma başlıyorum. Eminönü’ne vapurla geçip sahil yolunu kullanarak, Yedikule Zindanları’nı görür görmez saptıktan sonra, zindanların daracık kapısından girip ilerliyorum. Sahil yoluyla alakası olmayan, kendi dünyasında bir caddedir burası. Bir mahalledir. Geleni geçeni belli, dükkanları eski, halkı renklidir. Senede bir geldiğim Safa Meyhanesi’ni bulmak için her defasında dikkatle etrafıma bakarım. Oysa ne kolaydır yeri. Yüzelli, ikiyüz metre ilerleyip sağ kolda görürsünüz tabelasını. O sokakta tanıdık bir dostu görmüşçesine sevinirsiniz her seferinde.

Kapıyı açıp içeri dalıyorum. Her zamanki atmosfer. Gürültülü büyük erkek masaları da var, kadınlı erkekli sessiz masalar da. Işıl ışıl içerisi. Kocaman bir avizenin aydınlattığı yüzler, kapı açılınca bana bakıyor. Meyhanelere kapıdan giren herkes ilk başta yabancıdır biraz. Sonra içeri girip ilk rakıyı içtikten sonra birden bire o da yerel halkın bir parçası haline gelir. Işıltıyı alır, onu etrafa saçmaya başlar. Ardından, yeni biri içeri daldığında, sanki az önce kendi başına gelmemiş gibi, o da başını çevirip bu gelen “yabancı”yı tepeden tırnağa süzer.

Dedim ya, meyhaneye giren herkes yabancıdır biraz.

Gözler bana çevrili. Yerim girişin hemen yanında; sırtımı cama verip meyhanenin ana salonuna bakacak şekilde kuruluyorum masaya. Duvarlarda dört adet özenle oyulmuş, cam kapaklarla kapatılmış, içlerine boy boy, marka marka, eski-yeni bin türlü rakı şişesi askeri düzenle yerleştirilmiş bölme var. Rakı sadece içilmiyor, aynı zamanda dekorun da bir parçası olarak arz-ı endam ediyor bu meyhanede. Karşı duvarda Nuh-u Nebi’den kalma sarkaçlı bir saat sadık bir dost gibi zamanı haber verirken, mekanın tam ortasına asılmış kocaman bir Atatürk fotoğrafı da meyhane sakinlerini yukarıdan usulca selamlıyor.

Patron kasada oturmuş, gelen geçeni kesiyor. Garsonlar sevimli, canayakın ve hızlı. İlk defa gelenleri bile mudavimmişçesine karşılayacak cinsten usta ve deneyimli. Mutluyum. Mutlu olmamak için hiçbir nedenim yok.

Hayat bana güzel, diyorum içimden.

Önce pilaki, patlıcan salatası, haydari, acılı ezme, zeytinyağlı kereviz, köpoğlu ve beyaz peynir geliyor masaya. Dünya daha bir yavaş dönüyor sanki. Mutluluğu yaşamak için daha fazla vakit var. Pilaki nefis; içinde hafif havuç var diye anımsıyorum. Köpoğlu müthiş; tadı ziyaretimden sonra bile damağımda dans etmeye devam edecek, biliyorum. Acılı ezme kararında; ne fazla, ne de az. Ardından ciğer ve paçanga böreği geliyor. Her ikisi de harikulade bir lezzete sahip. Ama özellikle paçanga bu dünyadan değil, onu söylemem lazım. Bendeniz, meyhane meyhane dolaşıp ideal paçangayı arayan bir insanım ezelden beridir. Sonrası evdekileri memnun etmese de, içinde pastırma ile peynirin böyle uyumla birbirine sarıldığı börekleri gördüğüm zaman affetmem. Mis gibi. Ana yemek olarak da köfte yiyorum afiyetle. Son olarak da tahin helvası. Helvaya ekmek banarak ritüeli sonlandırıyorum.

Tüm bu yemekler son derece ustalıkla hazırlanmış bir şekilde geliyor masaya. Safa Meyhanesi, bir insana meyhaneden beklediği her şeyi veriyor.

Mekan, 1900’lerin başında meyhane olarak kullanılan ve TCDD yollarının yapımında görevli insanların akşamları lokal olarak kullandıkları bir yermiş. Bunu öğrendiğimde şaşırıyorum. Daha sonra, şimdi hayatta olmayan Süleyman KIZILTAY 1948 yılında, arapça karşılığı “sefa, eğlence” anlamına gelen SAFA’yı, SAFA MEYHANESİ’ni kurmuş. O gün bugündür de muhabbet devam ediyormuş.

Sonra gecenin sürprizi ile karşıyorum. Masamızda Yılmaz Özdil var. Zaten yemekler ve mekan hakkında bu denli az yazmamın temel sebebi de Yılmaz Özdil ile yaptığımız o tadına doyulmaz sohbet oluyor. Masasında meşhur birisini gören her Türk gibi davranıyorum ben de. Siyasete yazmaya, yazarlığa, gazeteciliğe dair binbir soru soruyorum ona. Sabırla yanıtlıyor. Masaya otururken söylediği, “Bir saatliğine geldim,” sözü tamamen yalan oluyor. İkibuçuk saat kalıyor. Hayatından, gazete ve televizyonda yaşadıklarından söz açıyor, memleketin bundan sonra gideceği noktalardan bahsediyor. (Politika bu blogun konusu olmadığı için üstadın söyledikleri bende kalacak doğal olarak).

Güzel bir muhabbet ve yemek ardından kalkıp eve dönüyorum. Aklımda aynı düşünceler dönüp duruyor. Sanki güzel bir tatlı yemişim de, biraz daha istiyor gibiyim.

Sevgili dostlar, Safa Meyhanesi, eski meyhane kültürünü yaşamak ve yaşatmak isteyenlerin hiç düşünmeden gidebilecekleri harika bir mekan.Harika atmosferi ve güzel yemekleri ile kalbinizde kısa sürede taht kuracağından eminim.

Mutlaka gitmenizi öneririm. Haftasonu gitmeden önce yer ayırtın.

Safa Meyhanesi

İlyasbey Cad. No:169 Yedikule/İSTANBUL

Rezervasyon Tel

0 212 585 55 94


-----25 Jun, 2013-----

Bazi mekanlar vardir, ne yediginiz içtiginizden bagimsiz olarak içine girdiginizde sesiniz solugunuz kesilir, bir anda nefes alamayacak hale gelir, saygiyla olacaklari beklersiniz. Bir ihtisam kol geziyoirdur böyle yerlerde. Oralarda yapilmasi gereken, büyüklügü kabul etmek, onun önünde egilerek agzinizi açmamaktir. Safa Meyhanesi, iste insani böyle bir ihtisama bogan, atmosferi ile sizi büyüleyen, müsteri kitlesi ve konumu ile sizi her vakit hayretlere sürükleyen, eski meyhane kültürünü yasattigi her halinden belli olan bir mekandir.
Birkaç defa ziyaret etmis oldugum halde bu meyhaneyi yazma firsati bulamamis olan bendeniz, en sonunda, hos bir sürprizle karsilastigim Safa ile ilgili düsüncelerimi sizlerle paylasmaya nihayet karar vermis bulunmaktayim.

Bir Persembe aksami... Hafif bir esinti olsa da, aslinda ilik, sevimli bir hava. Henüz kararmamis, kursuni gri gözyüzüne bakarak yolculuguma basliyorum. Eminönü'ne vapurla geçip sahil yolunu kullanarak, Yedikule Zindanlari'ni görür görmez saptiktan sonra, zindanlarin daracik kapisindan girip ilerliyorum. Sahil yoluyla alakasi olmayan, kendi dünyasinda bir caddedir burasi. Bir mahalledir. Geleni geçeni belli, dükkanlari eski, halki renklidir. Senede bir geldigim Safa Meyhanesi'ni bulmak için her defasinda dikkatle etrafima bakarim. Oysa ne kolaydir yeri. Yüzelli, ikiyüz metre ilerleyip sag kolda görürsünüz tabelasini. O sokakta tanidik bir dostu görmüsçesine sevinirsiniz her seferinde.

Kapiyi açip içeri daliyorum. Her zamanki atmosfer. Gürültülü büyük erkek masalari da var, kadinli erkekli sessiz masalar da. Isil isil içerisi. Kocaman bir avizenin aydinlattigi yüzler, kapi açilinca bana bakiyor. Meyhanelere kapidan giren herkes ilk basta yabancidir biraz. Sonra içeri girip ilk rakiyi içtikten sonra birden bire o da yerel halkin bir parçasi haline gelir. Isiltiyi alir, onu etrafa saçmaya baslar. Ardindan, yeni biri içeri daldiginda, sanki az önce kendi basina gelmemis gibi, o da basini çevirip bu gelen "yabanci"yi tepeden tirnaga süzer.

Dedim ya, meyhaneye giren herkes yabancidir biraz.

Gözler bana çevrili. Yerim girisin hemen yaninda; sirtimi cama verip meyhanenin ana salonuna bakacak sekilde kuruluyorum masaya. Duvarlarda dört adet özenle oyulmus, cam kapaklarla kapatilmis, içlerine boy boy, marka marka, eski-yeni bin türlü raki sisesi askeri düzenle yerlestirilmis bölme var. Raki sadece içilmiyor, ayni zamanda dekorun da bir parçasi olarak arz-i endam ediyor bu meyhanede. Karsi duvarda Nuh-u Nebi'den kalma sarkaçli bir saat sadik bir dost gibi zamani haber verirken, mekanin tam ortasina asilmis kocaman bir Atatürk fotografi da meyhane sakinlerini yukaridan usulca selamliyor.

Patron kasada oturmus, gelen geçeni kesiyor. Garsonlar sevimli, canayakin ve hizli. Ilk defa gelenleri bile mudavimmisçesine karsilayacak cinsten usta ve deneyimli. Mutluyum. Mutlu olmamak için hiçbir nedenim yok.

Hayat bana güzel, diyorum içimden.

Önce pilaki, patlican salatasi, haydari, acili ezme, zeytinyagli kereviz, köpoglu ve beyaz peynir geliyor masaya. Dünya daha bir yavas dönüyor sanki. Mutlulugu yasamak için daha fazla vakit var. Pilaki nefis; içinde hafif havuç var diye animsiyorum. Köpoglu müthis; tadi ziyaretimden sonra bile damagimda dans etmeye devam edecek, biliyorum. Acili ezme kararinda; ne fazla, ne de az. Ardindan ciger ve paçanga böregi geliyor. Her ikisi de harikulade bir lezzete sahip. Ama özellikle paçanga bu dünyadan degil, onu söylemem lazim. Bendeniz, meyhane meyhane dolasip ideal paçangayi arayan bir insanim ezelden beridir. Sonrasi evdekileri memnun etmese de, içinde pastirma ile peynirin böyle uyumla birbirine sarildigi börekleri gördügüm zaman affetmem. Mis gibi. Ana yemek olarak da köfte yiyorum afiyetle. Son olarak da tahin helvasi. Helvaya ekmek banarak ritüeli sonlandiriyorum.

Tüm bu yemekler son derece ustalikla hazirlanmis bir sekilde geliyor masaya. Safa Meyhanesi, bir insana meyhaneden bekledigi her seyi veriyor.

Mekan, 1900'lerin basinda meyhane olarak kullanilan ve TCDD yollarinin yapiminda görevli insanlarin aksamlari lokal olarak kullandiklari bir yermis. Bunu ögrendigimde sasiriyorum. Daha sonra, simdi hayatta olmayan Süleyman KIZILTAY 1948 yilinda, arapça karsiligi "sefa, eglence" anlamina gelen SAFA'yi, SAFA MEYHANESI'ni kurmus. O gün bugündür de muhabbet devam ediyormus.

Sonra gecenin sürprizi ile karsiyorum. Masamizda Yilmaz Özdil var. Zaten yemekler ve mekan hakkinda bu denli az yazmamin temel sebebi de Yilmaz Özdil ile yaptigimiz o tadina doyulmaz sohbet oluyor. Masasinda meshur birisini gören her Türk gibi davraniyorum ben de. Siyasete yazmaya, yazarliga, gazetecilige dair binbir soru soruyorum ona. Sabirla yanitliyor. Masaya otururken söyledigi, "Bir saatligine geldim," sözü tamamen yalan oluyor. Ikibuçuk saat kaliyor. Hayatindan, gazete ve televizyonda yasadiklarindan söz açiyor, memleketin bundan sonra gidecegi noktalardan bahsediyor. (Politika bu blogun konusu olmadigi için üstadin söyledikeri bende kalacak dogal olarak).

Güzel bir muhabbet ve yemek ardindan kalkip eve dönüyorum. Aklimda ayni düsünceler dönüp duruyor. Sanki güzel bir tatli yemisim de, biraz daha istiyor gibiyim.

Sevgili dostlar, Safa Meyhanesi, eski meyhane kültürünü yasamak ve yasatmak isteyenlerin hiç düsünmeden gidebilecekleri harika bir mekan.Harika atmosferi ve güzel yemekleri ile kalbinizde kisa sürede taht kuracagindan eminim.

Mutlaka gitmenizi öneririm. Haftasonu gitmeden önce yer ayirtin.

http://lokantalarim.blogspot.com/2012/04/safa-meyhanesi.html